B O M E N
Kibra Hacha /Tabebuia
Tabebuia billbergii
De Kibrahacha is een inheemse boom: hij komt van nature op de eilanden voor voor. Het hout van de Kibra Hacha is extreem hard. Kibra Hacha is een zeer indrukwekkende boom. Soms staat opeens overal de Kibrahacha in bloei, vooral als het weer eens goed heeft geregend na een droge periode. Met grote, stralend gele bloemen verspreidt hij zijn betoverende licht over het eiland. Dit duurt echter altijd maar een paar dagen.
Stranddruif / Seagrape
Coccoloba uvifera
Het is een groenblijvende boom met een korte stam, een brede kroon en vaak horizontale takken.
De plant is resistent tegen zout en wind. Het blad is lichtgroen en rond.
De tot 2 cm grote vruchten zijn rond tot peervormig. eerst groen en als ze rijp zijn violetrood. Ze zijn eetbaar.
Dividivi / Watapana
Libidibia coriaria
De Divi Divi is een zeer beroemde boom die de eilanden Aruba, Bonaire en Curaçao vertegenwoordigt. Deze boom is gemakkelijk te herkennen aan zijn scheve (groei)vorm. Omdat de wind van oost naar west op het eiland waait, groeien de takken van de boom ook naar het westen.
Kalebasboom
squash
Deze boom produceert een oneetbare vrucht, de kalebas, die tot 7 maanden kan rijpen. Wat deze boom zo bijzonder maakt, is dat de vruchten groeien aan een klein touwtakje dat uit de stam en takken steekt en niet uit de bladeren. De vruchten zijn groen, rond en hard met een schil welke moet worden opengebroken. De grootte kan variëren van een grote sinaasappel tot een meloen. ze worden voor veel verschillende doeleinde gebruikt
Flamboyant
Het is een tot 15 m hoge boom met een tot 20 m brede, schermvormige kroon en een stam met een omtrek van 130 cm of meer.
Elk blad bestaat uit honderden, tot 1 cm lange, lichtgroene deelblaadjes, die zich in de avond samenvouwen.
In bloei is deze boom Manjefiek. De bloemen zijn oranjerood tot scharlakenrood en 10-15 cm groot.
De vruchten zijn grote peulen. Ze blijven tot de volgende bloeitijd aan de boom hangen.
Manzanilla/Manchineel
Hippomane mancinella
De manzanillaboom is de gevaarlijkste boom ter wereld volgens het Guinness book of records.
Spanjaarden noemen de boom dan ook ‘manzanilla de la muerte’, ‘kleine appel van de dood’.
Maar niet alleen de appeltjes zijn giftig. Alles van deze boom bevat een sterk gif. Bij het breken van een takje of blad komt er een wit, melkachtig sap vrij dat, als het in aanraking komt met de huid, ogen of slijmvliezen, een verbranding met blaren geeft. Deze stof is zelfs zo giftig zijn dat bij het schuilen onder een manzanilla tijdens een regenbui de regendruppels deze reactie al kunnen geven.
In curacao en veel andere landen waar de boom voorkomt, staan er dan ook waarschuwingsborden op de bomen.
Het simpelweg omhakken van de bomen is geen optie, omdat ze een belangrijke rol spelen in het lokale ecosysteem, door hun dichte gebladerte zijn het ideale windbrekers en ze beschermen de stranden tegen erosie, het zou ook erg jammer zijn want om te zien is deze inheemse boom prachtig!
Hij groeit veel op zandgronden bij het strand en heeft grijsbruine stam die tot 15m hoog kan worden met grillig gevormde lange takken die al vlak boven de grond beginnen. De bladeren zijn meestal glanzend groen met een zeer fijn gekartelde randje.
Moringa
Moringa oleifera
Hij groeit snel en bloeit het hele jaar door met witte bloemen. Het blad is geverderd.
Bijzonder!
De soort wordt doorgaans gezien als de bruikbaarste boom ter wereld, omdat bijna elk onderdeel van de boom kan worden gebruikt als voedsel of voor andere nuttige doeleinden. De nog niet volgroeide, groene vruchten van de boom worden het meest gebruikt en in gerechten verwerkt. De zaden uit de volgroeide vruchten kunnen worden gegeten als noten of erwten. Tevens kan uit de zaden 38 tot 40% plantaardige olie worden gewonnen. De bloemen van de boom zijn, indien gekookt, ook eetbaar. De wortel kan worden vermalen en gebruikt als smaakversterker. De bladeren van de boom zijn rijk aan onder andere caroteen, vitamine C, ijzer en kalium. Ze kunnen worden gekookt als spinazie of gedroogd en vermalen worden toegevoegd aan maaltijden.
Mangrove
Mangrove
De mangrove is een opvallende boom.
Vooral door de steltwortels die de rest van de plant als het ware uit het zuurstofarme slijk optillen. Bij de lagere struiken lijken door de wijd reikende steltwortels wel ‘weg te lopen’, vandaar dat ze in Belize de bijnaam ‘walking mangrove’ hebben.
De mangrove is heel belangrijk voor het ecosysteem van de eilanden.
Het beschermd de kust voor erosie en houdt sediment tegen dat de rivieren anders in het koraalrif zouden lozen.
De wortels van de mangroves vormen zelfs weer een eigen ecosysteem. Jonge vissen en andere dieren kunnen zich goed verstoppen tussen de wortels en dankzij de beschutting is het vaak een kraamkamer voor vissen en vogels.
De mangroveboom soort is levendbarend. Dat wil zeggen dat de zaden al kiemen in de vrucht. Vaak blijven de kiemplantjes nog een poosje aan de moederboom vastzitten. Sommige soorten ontwikkelen een speervormige wortel die, wanneer de kiemplant van de boom valt, diep in de grond dringt. Bij andere soorten kiemt het zaad ook in de vrucht, maar ontwikkelt het zich zodanig dat de vrucht blijft drijven wanneer deze van de boom valt en zich op die manier kan verspreiden.
Kapokboom
De kapokboom is een tropische boomsoort die van nature in het Caribisch gebied voorkomt.
Het kunnen indrukwekkende boomreuzen van wel vijftig tot zeventig meter hoog worden! De jonge bomen hebben een groene, flesvormige stam met stekels erop, maar als de boom ouder wordt, wordt de stam grijzer en heeft deze geen stekels meer. Hij kan dan ook plankwortels vormen zodat hij meer stabiliteit in de grond heeft. Deze bomen kunnen erg oud worden. Op Curaçao in Hofi Pastor staat een magistrale kapokboom die al honderden jaren oud is.
De kapok is bladverliezend en laat zijn blad vallen na de regenperiode. Als hij bladloos is, kan hij ook gaan bloeien, maar dat gebeurt niet ieder jaar soms slaan ze wel 5 tot 10 jaar over. Maar als hij bloeit, is hij vruchtbaar!
De talloze wit/roze kapokbloesems bloeien `s nachts en worden bestoven door nectar etende vleermuizen waarna er vruchten ontstaan van wel 15 c m. Uiteindelijk openen deze peulen zich op de boom, waardoor de grote, witte pluizen, waarin een enkel zaadje zit aan de wind worden blootgesteld voor verspreiding.
