Z E E S C H I L D P A D D E N
Op dit moment leven er nog zeven verschillende soorten zeeschildpadden in de wereldzeeën en oceanen. Vier daarvan zijn ook te spotten in de wateren die de ABC eilanden omspoelen. De dikkopschildpad, de groene zeeschildpad, de lederschildpad en de karetschildpad.
Bovendien leggen ze ook eieren op de stranden van de eilanden.
Zeeschildpadden zijn zeer goed aangepast aan een leven in zee. Een breed en relatief plat schild, tot sterke flippers omgevormde voor- en achterpoten. De voorpoten zijn aanmerkelijk groter en langer dan de achterpoten. De voorpoten worden gebruikt voor de voortstuwing, de achterpoten om te sturen. Ze moeten regelmatig ademhalen, maar in rust kan de schildpad lange tijd onder water blijven. De snelheid van een zeeschildpad varieert, van 3 tot 30 km/u. De meeste soorten kunnen enorme afstanden afleggen, waarbij ze gebruikmaken van het magnetisch veld van de aarde en waarschijnlijk ook de stromingen van de zee. Zeeschildpadden eten voornamelijk kwallen, kreeftachtige en inktvissen maar ook zeegras.
Voortplanting
Het is niet zeker op welke leeftijd de zeeschildpad geslachtsrijp wordt maar er wordt van uit gegaan dat dit pas plaats vindt wanneer ze 20 tot misschien wel 50 jaar oud zijn. De vrouwtjes hebben controle over het paarproces, zij moeten de mannetjes toestemming geven om te paren. Het paren gebeurt in het water.
Wanneer het vrouwtje eieren gaat leggen klimt ze op het strand tot boven de getijdelijn en graaft daar een hol dat als nest zal dienen. Ze legt dan tussen de 100 en 200 eieren en begraaft die weer voor ze naar het water terugkeert. De vrouwtjes paren soms nog eens en keren dan weer terug om een tweede nest te maken. Sommige vrouwtjes maken tot 5 nesten per paarseizoen. Zeeschildpadden moeten meestal grote afstanden afleggen om hun broedplaatsen te bereiken - soms moeten ze meer dan 2600 km zwemmen. Veel schildpadden keren terug naar hetzelfde broedgebied waar ze zelf uit het ei zijn gekropen. Vrouwtjes paren elke 2 tot 4 jaar, mannetjes keren elk jaar terug.
Na twee maanden worden de jonge schildpadjes door het warme zand uitgebroed. Het geslacht van de ongeboren jongen wordt deels bepaald door de temperatuur van het omliggende zand - lagere temperaturen produceren meer mannetjes, hogere temperaturen meer vrouwtjes. De schildpadjes doen er – na het uitkomen van de eieren – dagen over uit het nest te komen. De meeste nesten komen uit tegen zonsondergang of als het donker is en de temperatuur daalt, wat een prikkel schijnt te zijn om het nest te verlaten.
Als de schildpadjes het nest uitkomen, is het een enorm gekrioel van kopjes, lijfjes en vinnen. Ontroerend om te zien. Het is belangrijk dat de dieren op eigen kracht het zeewater bereiken. Het schijnt dat ze op hun zoektocht naar de zee de route in hun hersens zo inprenten, dat ze die twintig jaar later weer zonder aarzelen terug kunnen vinden.
Eenmaal in zee dreigen nog vele gevaren, pelikanen en andere grote zeevogels en zeevissen. maar De jongen die alle vijanden op hun weg hebben weten te overleven (1 op de duizend!) en volwassen worden hebben weinig natuurlijke vijanden meer. De enige uitzonderingen zijn grotere haaien en orka's. Ze kunnen ze een leeftijd van wel 80 jaar bereiken.
De schildpadden op de ABC eilanden
Van de Lederschildpad is nog niet waargenomen dat ze op Bonaire of Curacao eieren leggen maar de prachtige zandstranden van Aruba behoren in ieder geval wel tot hun broedgebied.
Op Curacao leggen de Karet schildpadden hun eieren vooral in Shete Boka, terwijl de groene zeeschildpadden op Klein Curaçao nestelen. Loggerheads vinden een plaatsje voor hun eieren op sommige stranden aan de zuidkust.
Op Aruba worden de eieren voornamelijk gelegd bij Eagle Beach en Palm Beach en Op Bonaire vooral op klein Bonaire, het kleine rifeilandje voor de kust met zandstranden.
Lac Bay is het belangrijkste foerageergebied voor groene zeeschildpadden. Op de bodem groeien kwetsbare zeegrasvelden die ook beschermd zijn. Zeegras is een belangrijke voedselbron voor zeeschildpadden. Wetenschappelijk onderzoek heeft zelfs aangetoond dat schildpadden in Lac Bay, door het royale voedselaanbod, sneller groeien dan op andere plekken in het Caribisch gebied.
Zwemmen met schildpadden kan ook op de eilanden. de kans is groot dat je ze tijdens het snorkelen vanzelf tegen komt, maar wil je deze kans vergroten:
Aruba: Tres Trapi naast Molok Bay.
Bonaire: Zoutpier
Curacao: Playa Piskado
karetschildpad / Hawksbill Sea Turtle
Eretmochelys imbricata
90 cm (36 in)
De karetschildpad is te herkennen aan de overlappende hoornschilden op het rugschild, en de duidelijk gehaakte, papegaaiachtige bek. De schildpad komt rond de evenaar wereldwijd voor en is een typische bewoner van rotskusten en ondiepe wateren. De volwassen vrouwtjes komen alleen aan land om eieren af te zetten. Op het menu staan voornamelijk sponzen, maar ook andere zeedieren en zeeplanten worden gegeten.
De mannetjes zijn van de vrouwtjes te onderscheiden doordat ze iets kleiner blijven maar een dikkere en langere staart hebben. Mannetjes hebben daarnaast langere en grotere voorpoten die sterker gekromd zijn in vergelijking met die van de vrouwtjes. Ze hebben ook een meer heldere tekening op het schild en het buikschild van mannetjes is enigszins hol wat bij schildpadden dient om beter op een vrouwtje te klimmen tijdens de paring.
Groene zeeschildpad / Green turtle
(Chelonia mydas)
150 cm (5 ft)
Groene zeeschildpadden (ze worden ook soepschildpadden genoemd, maar dat vind ik een nare naam) duiken om algen en zeewier te eten. Wanneer ze bovenkomen kunnen ze de gebruikte lucht in hun longen uitblazen en in enkele seconden vervangen door verse lucht. Hun zuurstofuitwisselingssysteem is aangepast om de hoge waterdruk te weerstaan zonder dat zich de decompressieziekte voordoet.
Groene zeeschildpadden zwemmen ongeveer 1.5 km per uur. Ze kunnen tot 30 km per uur versnellen als ze aan vijanden proberen te ontkomen.
Onechte karetschildpad / Loggerhead
Caretta caretta
100 cm (3 ft)
De onechte karetschildpad of dikkopschildpad Is een van de grootste soorten zeeschildpadden en te herkennen aan het roodbruine rugschild en de grote en brede kop met krachtige kaken.
De onechte karetschildpad is een van de meest wijdverspreide zeeschildpadden ter wereld. De schildpad legt enorme afstanden af om van de voedselgebieden naar de afzetplaatsen voor de eieren te reizen en kan daarbij zowel de Atlantische als de grote oceaan oversteken. Deze soort is niet zo sterk gebonden aan warm water als andere zeeschildpadden. De habitat bestaat uit kuststreken met ondiepe wateren zoals baaien. Ook in modderige wateren kan de soort worden aangetroffen.
Het is een van de weinige zeeschildpadden die voornamelijk van vlees leeft en geen echte voedselspecialisatie heeft. Vooral neteldieren en vissen worden gegeten.
Lederschildpad / Leatherback sea turtle
Dermochelys coriacea
250 cm (8 ft)
Dit is de grootste schildpad ter wereld. Hij onderscheidt zich van alle andere zeeschildpadden door de afwijkende levenswijze zijn grootte, maar met name doordat het rugschild geen zichtbare hoornplaten heeft. Het is het enige reptiel dat vrijwel volledig leeft van kwallen, die zeer arm zijn aan voedingsstoffen. Het uiterlijk is karakteristiek omdat de voor schildpadden kenmerkende hoornschilden op het rugschild ontbreken. Hij leeft in open zee en zich weinig laat zien in kustzones.
De schildpad is erg solitair en wordt op open zee alleen bij de migratie van
De lederschildpad trekt gedurende zijn leven vele malen van tropische en subtropische gebieden naar relatief koude, diepe wateren tot boven Noorwegen. De tropische gebieden worden bezocht om de eieren af te zetten, in de koudere wateren leven meer kwallen, het favoriete voedsel. Omdat de koele foerageergebieden en de tropische voortplantingswateren ver van elkaar liggen, leidt de lederschildpad een permanent zwemmend bestaan en legt hij enorme afstanden af.
