Stekelhuidige
Echinoderms
Zee egel Sea Urchins
Echinoidea
15 cm (6 in)
Zee-egels zijn een van de minst populaire zee bewoners. Hun verdediging tegen roofdieren zijn hun harde stekels. Als je per ongeluk op een zee-egel gaat staan is dat bijzonder pijnlijk, maar de haast nooit gevaarlijk. De stekels van de meeste soorten zijn niet giftig, maar het zijn een soort splinters die diep in je huid dringen en heel lastig te verwijderen zijn. Ze komen zowel op grote dieptes als aan de kust voor. Om te voorkomen dat je er per ongeluk op gaat staan kun je beter niet te ver de zee in lopen en gaan zwemmen zodra je de bodem niet meer kan zien.
Naast hun lange stekels hebben ze ook nog kortere stekels en daartussenin weer buisvoetjes waarmee ze eten en lopen. De uiteinden van deze voetjes zijn een soort vacuümpompjes waar aan het dier zich voorttrekt. Ze kunnen daarmee alle kanten op bewegen. Ze bewegen langzaam, maar kunnen toch flinke afstanden afleggen. De stekels zijn bevestigd met behulp van een soort kogelgewricht. Hierdoor kunnen ze alle kanten op bewegen en worden soms ook gebruikt ze om eten naar hun mond te brengen of zich mee voort te duwen. Zwemmen kunnen ze niet dus leven ze op de bodem van de zee, waar ze algen grazen of organisch afval opruimen.
Hoewel het heel moeilijk is om te zien, heb je mannetjes en vrouwtjes bij zee-egels. De eicellen worden door de vrouwtjes in het water los gelaten en in het water door de spermacelen van de mannetjes bevrucht. Uit de eitjes ontstaan larven die met het plankton hoog in het water drijven totdat ze, na een aantal gedaanteverwisselingen, naar de bodem zakken en stekels hebben gekregen. Ze zinken omdat zich in die fase de stekels van kalk beginnen te vormen.
Sea urchins are one of the least popular sea dwellers. Their defense against predators is their hard spines. If you accidentally step on a sea urchin it is very painful, but it is hardly ever dangerous. The spines of most species are not poisonous, but they are like splinters that penetrate deep into your skin and are very difficult to remove. They occur at great depths as well as on the coast. To avoid accidentally stepping on it, it is better not to walk too far into the sea and go swimming as soon as you can no longer see the bottom.
In addition to their long spines, they also have shorter spines and, in between, tube feet with which they eat and walk. The ends of these feet are a kind of vacuum pumps that the animal pulls on. They can move in all directions. They move slowly, but can still cover considerable distances. The spines are attached using a kind of ball joint. This allows them to move in all directions and they are sometimes also used to bring food to their mouths or to push themselves along. They cannot swim, so they live at the bottom of the sea, where they graze algae or clean up organic waste.
Although it is very difficult to see, there are males and females in sea urchins. The eggs are released into the water by the females and fertilized in the water by the sperms of the males. The eggs develop into larvae that float high in the water with the plankton until, after a number of metamorphoses, they sink to the bottom and have acquired spines. They sink because at that stage the lime spines begin to form.
Zeester Starfish
Asteroidea
15 cm (6 in)
Zeesterren hebben de meest uiteenlopende vormen, kleuren en maten. De meeste soorten hebben een middelgrote lichaamsschijf en vijf dikke relatief korte armen, maar bij andere is de schijf veel groter of kleiner en zijn er meer of langere armen. Hun mond zit aan de onderkant en ze bewegen met kleine voetjes net zoals de zeekomkommer. Zwemmen kunnen ze niet.
Ze eten vooral weekdieren en mosselen, maar ook dierlijk afval. De zeester kan een mossel openbreken door twee armen op de linkerklep en de andere armen op de rechterklep vast te zetten. De mossel sluit haar kleppen met de sterke sluitspier, maar de zeester heeft geduld. Naast het feit dat de mossel constant kracht moet zetten op zijn sluitspier, krijgt hij ook geen zuurstof meer omdat de zeester zijn watertoevoer afsluit. Als de mossel moe wordt, begint de zeester te trekken, en na enkele uren volhouden laat de mossel vaak de schelphelften los. De zeester stulpt dan zijn maag naar buiten en legt die over de weerloze mossel. Zo wordt de mossel opgegeten en verteerd.
Zeesterren paren niet maar laten hun geslachtscellen vrij in het zeewater. De larven van de meeste zeesterren zien eruit als doorzichtige, garnaalachtige diertjes. De larven doorlopen verschillende ontwikkelingsstadia voordat ze veranderen in een kleine zeester.
Starfish have the most diverse shapes, colors and sizes. Most species have a medium-sized body disc and five thick relatively short arms, but in others the disc is much larger or smaller and has more or longer arms. Their mouth is at the bottom and they move with small feet just like the sea cucumber. They can't swim.
They mainly eat molluscs and mussels, but also animal waste. The starfish can break open a mussel by securing two arms on the left flap and the other arms on the right flap. The mussel closes its valves with the strong sphincter, but the starfish is patient. Besides the fact that the mussel has to constantly exert force on its sphincter, it also no longer receives oxygen because the starfish closes its water supply. When the mussel gets tired, the starfish begins to pull, and after a few hours of persistence, the mussel often releases the shell halves. The starfish then protrudes its stomach and places it over the defenseless mussel. This is how the mussel is eaten and digested.
Starfish do not mate but release their sex cells into the seawater. The larvae of most starfish look like transparent, shrimp-like creatures. The larvae go through several stages of development before turning into a small starfish.
Zee komkommer Sea cucumber
Holothuria thomasi
1 meter (3 ft)
Alle zeekomkommers behoren tot de familie van de stekelhuidigen net als zeesterren en zee-egels, wat betekent dat ze een hard inwendig skelet hebben en 5 lichaamsdelen van gelijke grootte die rond een centrale as zijn gerangschikt. De meeste stekelhuidigen hebben honderden kleine voetjes die samenwerken om te bewegen en voedsel te vangen zoals algen, minuscule waterdieren of afvalmaterialen, die ze verzamelen met 8 tot 30 buisvoeten die eruitzien als tentakels rond hun mond.
Als ze worden bedreigd, laten sommige zeekomkommers kleverige draden los om hun vijanden te verstrikken. Anderen kunnen hun eigen lichaam verminken als verdedigingsmechanisme. Ze trekken met geweld hun spieren samen en stoten sommige van hun interne organen uit hun anus. De ontbrekende lichaamsdelen groeien weer snel terug.
De reproductie is niet erg intiem. De dieren laten zowel eieren als sperma vrij in het water en bevruchting vindt plaats wanneer ze elkaar ontmoeten. Er moeten veel individuen in een zeekomkommerpopulatie zijn om deze reproductieve methode succesvol te laten zijn.
All sea cucumbers belong to the echinoderm family just like starfish and sea urchins, meaning they have a hard internal skeleton and 5 equal-sized body parts arranged around a central axis. Most echinoderms have hundreds of tiny feet that work together to move and catch food—such as algae, tiny aquatic creatures, or waste materials—which they collect with 8 to 30 tube feet that look like tentacles around their mouths.
When threatened, some sea cucumbers release sticky threads to ensnare their enemies. Others may mutilate their own bodies as a defense mechanism. They forcibly contract their muscles and expel some of their internal organs from their anus. The missing body parts grow back quickly.
The reproduction is not very intimate. The animals release both eggs and sperm into the water and fertilization occurs when they meet. There must be many individuals in a sea cucumber population for this reproductive method to be successful.
